De eisen die aan een Accijnsgoederenplaats gesteld worden zijn in de praktijk vaak zo hoog dat ze tot gevolg hebben dat slechts weinigen in de goederenketen aan deze eisen kunnen voldoen. Tevens zijn er voor accijnzen in de handel geen vrijstellingen, waardoor alleen handel in grote hoeveelheden economisch verantwoord is. Dit leidt ertoe dat de accijnsvrije handel geen markt is die door nieuwe partijen gemakkelijk toegankelijk is. Voor de douane betekent dit dat het toezicht op de accijnshandel gemakkelijker wordt. De grote handelaren zullen zich hoeden om te frauderen. Daarnaast worden ze streng gecontroleerd. Bovendien zorgt de hoge zekerheid die gesteld moet worden om accijnsgoederen op te slaan of te verhandelen ervoor dat de toetreding tot de markt extra lastig wordt. Dit geldt met name voor de markt voor tabaksprodukten en voor sterk alcoholische dranken.
Bij hoog veraccijnsde goederen is het natuurlijk extra interessant om te frauderen. Het zijn gemakkelijk te verkopen producten aan particulieren. De fraude kwam in het verleden met name voor bij sigaretten en sterke drank. Daar is nu, zeker in de douanewetgeving, paal en perk aan gesteld. Bedrijven die dit soort producten onveraccijnsd vervoeren moeten speciale veiligheidsmaatregelen nemen. Zo kan het zijn dat alleen bevoegde chauffeurs dit soort goederen vervoeren in speciaal uitgeruste vrachtauto’s en volgens aangewezen routes. Daarnaast moet voor dit soort goederen in EMCS in principe 100% borg gesteld worden. Alleen zeer solvabele bedrijven krijgen hiervoor een matiging.
